سفرنامه اروپا

اواخر اردیبهشت ماه بود که یکی از همکاران تهران تماسی با من گرفت و از من خواست برای یک سفر کاری-گردشی بریم روسیه. از بعد کاری باید یک سری مذاکراتی را هم در مسکو و هم در سنت پترزبورگ با چندین شرکت در زمینه صنعتی انجام می دادیم  و  از حیث گردشی نیز چون مصادف با شب های سفید در روسیه بود، ترجیحمون این بود که در طول مدت اقامتمون از حداکثر امکانات ممکن برای بازدید از جاذبه های دیدنی روسیه استفاده کنیم.  از اونجایی که شهر های هدف،  مسکو و سنت پترزبورگ بودند، تصمیم گرفتیم که بوسیله تور عازم این دو شهر بشیم. تاریخ رفتنمون هم یازده خرداد ( برای 3 شب مسکو و 4 شب سنت پترزبورگ با پرواز نوردویند) تعیین شد. پاسپورت های امضا شده رو به همراه یک قطعه عکس سه در چهار به آژانس فرستادیم. یک روز قبل از سفر نیز پاسپورت ها رو تحویل گرفتیم. ( پسر عمه من که ساکن تهران هست، زحمت این کار رو کشید). قیمت تور نیز در تاریخی که ما می رفتیم برای هتل 4 ستاره در مسکو و 3 ستاره در سنت پترزبورگ، حدود 4700000 تومان بود که البته این هزینه از طرف مجموعه کاری تقبل شده بود.

پروزامون قرار بود در ساعت 4:30 عصر روز یازدهم خرداد ماه انجام بشه. من هم چون قرار بود از ارومیه راهی بشم،  صبح همون روز با پرواز آسمان به تهران رفتم. پرواز خیلی خوب و راحتی بود و درست سر وقت انجام شد. در کمال آرامش حوالی ساعت 12:40 دقیقه ( با خودروی دوستم) به سمت فرودگاه امام راه افتادیم. به خاطر ترافیکی که در مسیر بود، حوالی ساعت 2:00 بعد از ظهر به پارکینگ فرودگاه امام رسیدیم.

 ما که با اون آرامش سفرمون رو شروع کرده بودیم، اصلا نمیدونستیم که چند لحظه بعد چه فشار روانی و استرسی رو باید تحمل کنیم. علی ای حال به سمت فرودگاه رفتیم. حوالی ساعت 2:15  وارد سالن شدیم و بلافاصله رفتیم به سمت صف ورودی سالن تا وارد سالن اصلی بشیم. فرودگاه هم به شدت شلوغ بود و خودم هم اصلا انتظار این همه شلوغی در اون ساعت رو نداشتم. صف به قدری طولانی بود که تقریبا 20 دقیقه تو صف بودیم. حوالی ساعت 2:35 دقیقه بود که تونستیم وارد سالن بشیم و تو تابلو اعلانات دنبال گیت های مربوطه برای پذیرش بار و تحویل کارت پرواز گشتیم. در همون لحظه چنان شوکی به ما وارد شد که شاید نشه به همین راحتی در قالب کلمات بیان کرد. تابلو اعلانات بسته شدن گیت پرواز نوردویند ما رو نشون میداد! ما که در شوک بودیم و انگشت حیرت به دهان، دیدیم که ساعت پرواز ما از ساعت 4:30 عصر به 3:05 دقیقه عصر تغییر پیدا کرده و تقریبا یک و نیم ساعت زودتر قرار بوده انجام بشه. برا همون تحویل بار و صدور کارت پرواز هم بسته شده بود (مراجعه حضوری به مسئولین امر هم فایده نداشت) و در اون لحظه هواپیما داشت مسافر گیری میکرد! خدا این روز رو نیاره که اصلا حس خوبی نداره! کلی برنامه ریزی کاری، هماهنگی جلسات، برنامه سفر و خداحافظی با خانواده و … در عرض چند دقیقه به باد رفت. تنها چیزی که یادم میاد اینه که رفتیم و نشستیم رو صندلی. وسوارهواپیماشدیم ورفتیم.

چند دقیقه ایی تو شوک بودیم و اینکه اصلا مگه ممکنه چنین اشتباهی رو آدم مرتکب بشه و چطوری شده که این اتفاق برا ما افتاده. تا اینکه به آژانسی که تور رو ازش خریده بودیم زنگ زدیم و جریان رو گفتیم. همون لحظه مسئول تور بهمون گفت که مگه به شما زنگ نزدن تا تغییر ساعت پرواز رو بگن؟ ما که اصلا روحمون از این قضیه خبر نداشت، توسط مسئول تور متوجه شدیم که به محض اینکه آژانس از تغییر برنامه پروازی خبردار شده، بلافاصله به همه مسافران به صورت تلفنی اطلاع دادن؛ به استثنای 5 نفر که به کل فراموش شده بود. با چک کردن اسم ما متوجه شدن که ما از قلم افتادیم. خوشبختانه آژانس مسئولیت این امر رو پذیرفت و به ما گفت که تو فرودگاه منتظر باشیم و از اونجا خارج نشیم تا بررسی کنند پرواز بعدی کی هستش و برامون بلیط جایگزین تهیه کنند. یک ساعت بعد از آژانس زنگ زدند و گفتند که برامون از ایرلاین ایرفلوت، برای ساعت 3:30 صبح بلیط خریداری شده و باید با اون پرواز عازم مسکو بشیم.

کمی با شنیدن این خبر حالمون بهتر شد. ما هم که ساعت 4:30 بعد از ظهر بود و تو فرودگاه نشسته بودیم، هر جور حساب کردیم که برگردیم به تهران و شبش دوباره برگردیم فرودگاه، دیدیم که تقریبا به مصلحت نیست. اتفاقی هم که برامون افتاده بود مدام جلو چشممون تکرار می شد و یه جورایی مانع از ترک فرودگاه میشد. از طرفی انتظار تقریبا 11 ساعته نیز کار آسونی نبود. رفتیم یه ناهاری تو فرودگاه خوردیم و در یه لحظه چشمم به هتل نووتل و ایبیس در روبروی فرودگاه امام افتاد. اینجا بود که جرقه رفتن به هتل فرودگاه به ذهنم زد. با دوستم بلافاصله راهی هتل شدیم تا از شرایط اقامتش بپرسیم. وقتی وارد لابی شدیم، بلافاصله سراغ رسپشن رفتیم و هزینه و شرایط رو پرسیدیم. خانومی که در رسپشن بودن گفتن که برای هر 6 ساعت اقامت، هزینه اقامت در هتل نووتل ( 5 ستاره)، 220 هزار تومان و هتل ایبیس ( 4ستاره)، 200 هزارتومان می باشد. البته هتل ایبیس لابی دیگری داشت ولی چون مدیریت مجموعه یکسان بود، می شد از هر لابی و رسپشن، اون یکی هتل رو رزرو کرد. با شنیدن این خبر، بدون درنگ اتاق دو تخته هتل 5 ستاره نووتل رو برای 6 ساعت و با مبلغ 220 هزارتومان و تا ساعت 12 نیمه شب رزرو کردیم.

وارد اتاق شدیم و کمی خوابیدیم و استراحت کردیم و سعی کردیم آرامش از دست رفته مون رو دوباره به دست بیاریم. انصافا آژانس نیز در این زمینه نهایت همکاری رو داشت و  چندین بار زنگ زد و پیگیر شد. ساعت 12 نیمه شب اتاق رو تحویل دادیم و به سمت فرودگاه رفتیم. زمان خیلی سریع گذشت و وارد سالن مسافرگیری شدیم. هواپیمای ایرباس 321 ایرفلوت سر موقع پروازش رو انجام داد و ما هم کمی خیالمون راحت شد که بالاخره این سفر انجام شد. در طول پرواز پذیرایی و همه چی به طور مرتب انجام شد. سه و نیم ساعت بعد در حالی وارد فرودگاه شرمتیوو مسکو شدیم که ساعت 5:30  صبح به وقت مسکو رو نشون میداد.

در عرض نیم ساعت مهر ورود تو پاسپورتمون ثبت شد و به صورت رسمی به سرزمین تزار ها وارد شدیم. چمدونمون رو گرفتیم و رفتیم به سمت تاکسی گرفتن. چون از تور و پرواز جا مونده بودیم، قطعا باید خودمون به هتل می رفتیم و خبری از ترنسفر نبود. قبلا تو سفرنامه ها و جاهای دیگه خونده بودم که موقع تاکسی گرفتن چونه زدن رو  نباید فراموش کرد. یه راننده اومد به سمتون و چون خسته بودیم، دوستم بلافاصله گفت که با اون بریم. خیلی به صورت شکسته به ما حالی کرد که با 2000 روبل ما رو میرسونه به هتل. من به انگلیسی جواب دادم که متوجه نشد. تا اینکه یک نفر که از همکارای این راننده تاکسی بود، به زبان ترکی چیزی گفت و من جواب دادم و به این ترتیب مشکل ارتباطیمون حل شد. خلاصله روی 1500  روبل توافق کردیم و رهسپار هتل چهارستاره ایزیمایلو مسکو شدیم.

 بعد از حدود یک ساعت به هتل رسیدیم. از همون بدو ورود، خیل بی شمار چینی ها به شدت به چشم می زد و لابی هتل پر بود از چینی هایی که با سر و صدای بلند حرف می زدند و حداقل برای من آزاردهنده بود. خیلی سریع پذیرش شدیم و اتاق رو تحویل گرفتیم. ساعت حوالی 7:30 بود که اطلاع کسب کردیم برنامه گشت شهری تور قرار هستش ساعت 9 برگزار بشه. از طرفی هم ساعت 4 عصر جلسه کاری که براش اومده بودیم رو داشتیم. تصمیم گرفتیم که از گشت شهری با وجود خستگی استفاده کنیم.وبعدازیک هفته به تهران برگشتیم.