هشت سال دور دنیا

معرفی کتاب کتاب هشت سال دور دنیا:

این کتاب در قالب سفرنامه به دو زبان فارسی و انگلیسی که از ۳۶ ماجرایی که در کل دنیا در چهار قاره و در هشت سال گذشته برام اتفاق افتاده نوشتم.
کتاب شامل 40 فصل و حدود 150 صفحه است که هر فصل از اتفاق های شنیدنی سفر من به دور دنیاست.
پیشنهاد میکنم بخش هایی از این کتاب رو باهم مطالعه کنیم.

بخش هایی از کتاب هشت سال دور دنیا:

از کرخه تا راین!

دسامبر سال ۲۰۱۸ در یک هوای مه آلود با قطار وارد شهر کلن آلمان میشم هنوز از ایستگاه قطار بیرون نیامده بودم که یاد حرف سیاوش دوستم که سالهاست در اروپا زندگی میکند میافتم که میگفت شهر کلن شهری خوش استقبال و بدید رفته هست دقیقاً مثل رفتار بعضی از ما ایرانیها و من امیدوار بودم که حداقل این اتفاق برای من در کلن نیفتد وقتی وارد کلن میشوی و از ایستگاه قطاری که همیشه مملو از مسافر است به سمت در خروجی ایستگاه حرکت میکنی کافیه که سرتو بالا بگیری و نگاهی به کلیسای پر عظمت دام که آثار درد و رنج جنگ جهانی دوم هنوز روی بدنه قهوه ای رنگش موجود است بیندازی ناخودآگاه برای چند دقیقه انگشت به دهان خواهی ماند با این که ۲۰۰ متر دورتر از کلیا سوار تاکسی بشوی و راننده ای را ببینی که مدل موهاش برای ۳۰ سال گذشته است ولی دیدگاهش امروزیست و لهجه اش بوی وطن میدهد هر چقدر کم حس خوبی بهت دست خواهد داد.

با این که کافیه که خودت را به کنار رودخانه راین برسانی و صحنه های فیلم از کرخه تا راین را در ذهنت تداعی کنی و یک دلستر المانی بنوشی و روی پله های اطراف رودخانه بشینی و ساعتها آدم ها و عشاق رو در حال قدم زدنببینی که فارغ از دنیا در یک هوای سرد مه آلود به دنبال آغوش گرم هستن آن جاست که میتوانی برای خودت رؤیا بیاقی و آن قدر باقی تا صبح شود یا اگه خوش شانس باشی شاید بتوانی برای چند لحظه هوشنگ ابتهاج (شاعر) رو برای دقایقی ملاقات کنی…

بعد از چند روز همه چیز داشت خوب پیش میرفت تا از کلن با خاطره خوب جدا شوم ولی وقتی از میدانی که به اسم نیومارکت (New Market) که در مرکز شهر قرار داشت و شلوغ ترین نقطه کلن بود میگذشتم ناخوداگاه صدای هموطنانی رو شنیدم و بی اختیار سرم را برگرداندم و چشمانم را نیز و ابروهایم را کج می کنم تا محل صدا را تشخیص بدهم و چند دقیقه ای هموطنانم رو زیر نظر می گیرم از طریقه راه رفتنشون و دندانهای قهوه ای رنگشان و سیگاری را که لای انگشتانشان قرار دارد چیزی را حس میکنم و بدتر از این وقتی متوجه می شوم که کار شریفشان مواد فروشی در قلب اروپاست از شوک خودم را در وسط اقیانوس یخ زده میبینم و بی اختیار کوله پشتی ام را برداشته و کلاهم را تا نوک بینی ام پایین میکشم و به سمت ایستگاه قطار حرکت می کنم و آن قدر ناراحت و متأسف هستم که حتی موقع برگشت به کلیسای پر عظمت شهر که کنار ایستگاه هست کوچکترین اهمیتی نمیدهم و راین رو با عشاقش تنها گذاشته و کلن را ترک میکنم و این جاست که به بدبدرقه بودن کلن پی میبرم…