اپیزود ۶-۱: درباره سفرهای تنهایی

امتیاز این مطلب : 5

در این اپیزود از تجربیات خودم در رابطه با solo travel با سفرهای تنهایی میگم.

من برای سفر کردن هرگز منتظر کسی نمی مونم! ، همونطور که جاده منتظر کسی نمیمونه ، تنهایی سفر رفتن یه سری چالش ها و یه سری جذابیت هایی داره ومن در این اپیزود به تضاد ها پرداختم ، یادمون باشه آدم دو تنهایی خیلی آدم تره …

بخشی از این پادکست:

سلام بنیامین رضایی هستم در این پادکست می‌خوام از تجربیات سفری که به تنهایی انجام دادم با شما صحبت کنم

به اپیزود ششم از مجموعه پادکست‌های من خوش اومدید اول این و بگم که من بالای نود و پنج درصد از سفرهام رو به تنهایی انجام دادم و اون پنج درصد هم حالا یا در حال اجرای تور بودم یا مجبور به سفر با افرادی بودم که باید در اون سفر اجرا می‌شد یه نکته‌ی دیگه‌ای هم که بگم اون کسایی که سفرهای تنهایی رو انجام میدن و اگر اون لذتی که تو سفرهای تنهایی چشیده باشن براشون سخته که دیگه به راحتی با یه گروهی جوین بشن با یک همسفری جوین بشن که این‌ها جزیی از خوبی یا بدی یا آوانتاژ و دزآوانتاژهایی هستش که سفرهای تنهایی به آدم میده یکیش خود من، من هرگز برای اینکه سفر کنم منتظر کسی نمیمونم شاید خیلیاتون دیدین سفرهای گروهی چالش‌های خاص خودشون رو دارن برای مثال وقتی شما با گروه داری سفر می‌کنی مجبور هستی که با گروه هماهنگ بشی فداکاری کنی اصلا بعضی جاها هوای دوستت همسفرت حتی اون کسی که ازش خوشت نمیاد ولی تو اون سفر هست هوای اون رو هم داشته باشی به خاطر اینکه باید فداکاری کنی که اون سفر توی لاین خودش باشه و الی در سفرهای گروهی اگر فداکاری نباشه از خودگذشتگی نباشه اون سفر قطعا به مشکل بر خواهد خورد یه نکته‌ی دیگه‌ای که من درباره‌ی سفرهای تنهایی بگم من سفرهای طولانی تنهایی زیاد رفتم شیش ماه رفتم چهار ماه اروپا رفتم که سفر معروف با ماشین بود یک ماه کوله‌گردی داشتم نمی‌دونم ایرانگردی با ماشین خودم داشتم و این رو بگم که سفر تنهایی یک اعتیاد هست شکی نیست که هر نوع سبک سفری چالش‌های خاص خودش رو داره در سفرهای تنهایی هم همینطور آدمایی که تنهایی سفر میکنن احساس می‌کنم آدم‌های مقاوم‌تری نسبت به مشکلات نسبت به تحمل سختی‌ها هستند چون که این‌ها همیشه مراقب خودشون باید باشن مراقب جیب کیف مدارک پاسپورتشان باشن یکی از دغدغه‌هایی که خود من تو سفرها دارم مواظبت از وسیله‌های شخصی مخصوصا پاسپورتم هست هیچ موقع یادم نمیاد که زمانی که من یه بار پاسپورتم و توی شهر هایدلبرگ آلمان گم کردم اصلا نمی‌دونستم چه اتفاقی بدی برام افتاده گیج شده بودم و کسی همراهم نبود که بتونه بهم دلداری بده رفتم تو کلیسا گریه کردم نمیدونم از عیسی مسیح خواستم که پاسپورتم برگردونه اگه برگردونه من ال می‌کنم بل می‌کنم و از این جور چیزا این یکی از مشکلات دیگه

خب وقتی سفرهای گروهی میری این مشکلات قطعا شاید به همین راحتی نتونی خودت حسش بکنی پس سفرهای گروهی یک خصوصیاتی دارن سفرهای تنهایی یه خصوصیت‌هایی دارندکسانی که سفرهای تنهایی رو میرن احساس می‌کنم که بعضیاشون دوست دارن به رهایی برسن بعضیاشون دوست دارن به خودشناسی برسن بعضیا دوس دارن تو دنیای خودشون باشن خودشون کشف کنند و باز هم میگم آدمای خیلی زیادی هستن که برای سفر کردن منتظر کسی نمی‌مونن من در درباره‌ی یکی از سفرهای طولانی که انجام دادم می‌خوام الان تجربیاتم بگم تو سفرهای طولانی که من میرم اصولا کسی نیست که من باهاش صحبت کنم من مجبورم که با خودم صحبت کنم با اشیا صحبت کنم نمی‌دونم با عروسکی که جلوی شیشه‌ی ماشین گذاشتم صحبت کنم چون اگر صحبت نکنیم قطعا حالا اسمش و نمیدونم دیپرشن بذارم افسردگی بذارم یا چیز دیگه‌ای بذارم ولی شما نیاز دارید که با یک شخص با یک چیز یا با یک اجتماعی تو این سفرهاتون صحبت کنید یکی از جذابیت‌های سفرهایی که تو تنهایی هست توی سفر گروهی نیست شما هر روز خود تو یه چالشی می‌بینی …