فیلم Midnight in Paris 2011

در سال 2010، گیل پندر، فیلمنامه نویس موفق اما سرخورده هالیوود، و نامزدش اینز در پاریس برای تعطیلات با والدین ثروتمند و جمهوری خواه اینز هستند. گیل در تلاش است تا اولین رمان خود را به پایان برساند، درباره مردی که در یک مغازه نوستالژی کار می کند و خود را جذب تاریخ هنری غنی پاریس، به ویژه نسل گمشده دهه 1920 می بیند.

اینز جاه طلبی های خود برای نقل مکان به پاریس و نوشتن را به عنوان یک رویای توهین آمیز رد می کند و او را تشویق می کند که به تکالیف فیلمنامه نویسی سودآورتر پایبند باشد. به طور اتفاقی، آنها با دوست اینز، پل و همسرش کارول آشنا می شوند و اینز از آنها دعوت می کند تا هنگام گشت و گذار به گیل و او بپیوندند.

پل با اقتدار زیاد اما با دقت مشکوک در مورد هر موضوعی که با آن روبرو می‌شوند صحبت می‌کند، حتی با راهنمای تور در موزه رودن مخالفت می‌کند، جایی که او اصرار دارد که دانش او از روابط رودن دقیق‌تر از راهنما است. گیل او را متحجر و آزاردهنده می‌بیند، اما اینز او را می‌پرستد.

یک شب مزه شراب، گیل را مست می کند و او تصمیم می گیرد در خیابان های پاریس قدم بزند تا به هتل بازگردد. اینز با پل و کارول با تاکسی می رود. گیل می ایستد تا یاتاقانش را بگیرد و در نیمه شب، یک ماشین دهه 1920 در کنار او قرار می گیرد. مسافران او را ترغیب می کنند که به آنها بپیوندد و او خود را در یک مهمانی برای ژان کوکتو می بیند که در آن افراد سرشناس صحنه هنر پاریس دهه 1920 حضور داشتند: کول پورتر، همسرش لیندا لی پورتر، و زلدا و اسکات فیتزجرالد.

زلدا حوصله اش سر می رود و اسکات و گیل را تشویق می کند تا با او بروند. آنها ابتدا به Bricktops می روند، جایی که ژوزفین بیکر را در حال رقصیدن می بینند و سپس به کافه ای می روند که در آنجا با ارنست همینگوی و خوان بلمونته برخورد می کنند.

بعد از رفتن زلدا و اسکات، گیل و همینگوی در مورد نوشتن بحث می کنند و همینگوی پیشنهاد می کند که رمان گیل را به گرترود استاین نشان دهد. اما وقتی گیل از ساختمان خارج می‌شود تا دست‌نوشته‌اش را از هتلش بیاورد، به سال 2010 بازمی‌گردد: کافه‌ای که در آنجا با همینگوی روبرو شد، اکنون یک خشک‌شویی است.

شب بعد، گیل سعی می کند تجربه سفر در زمان خود را با اینز در میان بگذارد، اما او قبل از اینکه ساعت به نیمه شب برسد، گیل را رها می کند. وقتی انجام شد، همان ماشین برمی گردد. گیل به همینگوی می‌پیوندد تا از آپارتمان گرترود استاین دیدن کند، جایی که گیل با استاین آشنا می‌شود، کسی که در جریان نقد منفی نقاشی جدید عاشق پیکاسو، آدریانا، پابلو پیکاسو است. گیل بلافاصله جذب آدریانا، طراح لباس می شود که با آمدئو مودیلیانی و ژرژ براک نیز رابطه داشته است. استاین خط اول رمان را با صدای بلند می خواند:

«خارج از گذشته» نام این فروشگاه بود و محصولات آن متشکل از خاطرات بود: آنچه برای یک نسل پیش پا افتاده و حتی مبتذل بود، صرفاً با گذشت سالها به موقعیتی در عین حال جادویی و همچنین اردوگاهی تبدیل شده بود.

آدریانا نوشته‌های او را می‌ستاید و اعتراف می‌کند که همیشه اشتیاق به گذشته، به‌ویژه Belle Époque داشته است.

در سال 2010، گیل به سفر در زمان خود برای دو شب آینده ادامه می دهد. اینز از بلوارها و اغذیه فروشی ها و ناپدید شدن گیل تحت تأثیر قرار نمی گیرد، در حالی که پدرش مشکوک است و یک کارآگاه خصوصی را برای تعقیب او استخدام می کند.

آدریانا پیکاسو را ترک می کند و به پیوند با گیل ادامه می دهد. اگرچه، او با جذابیت خود به او در تضاد است. گیل درگیری درونی خود را برای سالوادور دالی، من ری و لوئیس بونوئل توضیح می دهد، اما به عنوان سوررئالیست، آنها هیچ چیز غیرعادی در مورد ادعای او مبنی بر آمدن از آینده نمی یابند. گیل بعداً طرح فیلم فرشته نابودگر را به بونوئل پیشنهاد می کند که او متوجه نمی شود.

اینز و والدینش در حال سفر به مونت سنت میشل هستند در حالی که گیل با گابریل، فروشنده عتیقه فروشی و تحسین کننده نسل گمشده، ملاقات می کند. او یک صفحه گرامافون کول پورتر از او می‌خرد و بعداً دفتر خاطرات آدریانا مربوط به دهه 1920 را در یک غرفه کتاب در کنار رودخانه سن پیدا می‌کند که نشان می‌دهد او عاشق او بوده است. گیل با خواندن اینکه آرزو داشت از او یک گوشواره هدیه بگیرد و سپس با او عشقبازی کند، سعی می کند یک جفت گوشواره اینز را بدزدد تا به آدریانا بدهد، اما با بازگشت زودهنگام اینز به اتاق هتل مانع از این می شود.

گیل برای آدریانا گوشواره می خرد و به گذشته برمی گردد. او آدریانا را به پیاده روی می برد، آنها می بوسند و او گوشواره را به او می دهد. در حالی که او آنها را می‌پوشد، یک کالسکه اسب‌کشی از خیابان می‌آید و زن و شوهری با لباس‌های مرفه در داخل کالسکه گیل و آدریانا را برای سواری دعوت می‌کنند. کالسکه مسافران را به Belle Époque می‌برد، دورانی که آدریانا آن را عصر طلایی پاریس می‌داند.

گیل و آدریانا ابتدا به پاریس ماکسیم می روند، سپس به مولن روژ می روند و در آنجا با هانری دو تولوز لوترک، پل گوگن و ادگار دگا ملاقات می کنند. گیل می پرسد که آنها معتقدند بهترین دوران چه بوده است، و این سه نفر موافقند که دوره رنسانس است.

به آدریانای هیجان‌زده کار طراحی لباس باله پیشنهاد می‌شود و به گیل پیشنهاد می‌دهد که بمانند، اما گیل با مشاهده ناراحتی آدریانا و سایر هنرمندان متوجه می‌شود که تعقیب نوستالژی بی‌ثمر است، زیرا زندگی، و بنابراین، زمان حال، همیشه است. کمی ناراضی است.” آدریانا اما تصمیم می گیرد در دهه 1890 بماند و راهشان از هم جدا می شود.

گیل دو فصل اول رمانش را بازنویسی می‌کند و پیش‌نویس‌اش را از استین پس می‌گیرد، که پیشرفت او را به‌عنوان نویسنده ستایش می‌کند و به او می‌گوید که همینگوی آن را دوست دارد، اما این سوال را مطرح می‌کند که چرا شخصیت اصلی متوجه نشده است که نامزدش، بر اساس اینز، یک رابطه با شخصیتی بر اساس پل.

گیل به سال 2010 برمی گردد و با اینز روبرو می شود. او اعتراف می کند که با پل همخوابه است، اما آن را به عنوان یک پرتاب بی معنی نادیده می گیرد و آنها می توانند بعد از عروسی خود در مورد آن صحبت کنند. گیل از او جدا می شود و تصمیم می گیرد به پاریس برود. گیل در نیمه‌شب در کنار رود سن قدم می‌زند و به گابریل برخورد می‌کند. او به او پیشنهاد می کند که بعد از شروع بارندگی به خانه او برود. آنها یاد می گیرند که عشق مشترکی به پاریس در زیر باران دارند.